In De verzonken kunstschatten van de Vrouw Maria reconstrueren Gerald Easter en Maria Vorhees het fascinerende verhaal van het kunstwrak. Voor de lezers van Peter Frankopan en Peter FitzSimons.
Op 5 september 1771 verlaat een Nederlands zeilschip vol zeventiende-eeuwse Hollandse meesterstukken van de hand van Rembrandt, Paulus Potter en Gerard Dou de haven van Amsterdam. De bestemming van de Vrouw Maria is Sint-Petersburg, waar verwoed kunstverzamelaar tsarina Catharina de Grote de schilderijen aan haar Hermitagecollectie wil toevoegen. Voor de kust van Finland gaat het schip met de waardevolle lading echter naar de kelder – een gebeurtenis die tot een maritieme legende uitgroeit. Pas in 1999 wordt het scheepswrak gevonden en dan blijkt het in opvallend goede staat te verkeren. Hoe zou het met de scheepslading zijn? Die vraag wordt de inzet van een internationaal juridisch steekspel: zowel Finland als Rusland meent aanspraak te kunnen maken op het schip. Tot op heden staan de landen pal tegenover elkaar.
In De verzonken kunstschatten van de Vrouw Maria reconstrueren Gerald Easter en Mara Vorhees met veel oog voor persoonlijk detail het fascinerende verhaal van het gezonken zeilschip, een verhaal waarin politiek, kunsthandel en kunstconservering in heden en verleden op levendige wijze met elkaar verweven zijn.
Het verhaal van de Vrouw Maria illustreert op een prachtige manier de verzamelwoede van Catharina.
– kunstconservator Vincent Boele in Het Parool.
